درحالی بیمه مرکزی ایران نسبت حق بیمه‌های تولیدی بیمه‌های زندگی از مجموع حق بیمه‌های دریافتی صنعت بیمه را 9/7 درصد درسال 89 اعلام کرده است که آیین‌نامه شماره 13 (آیین‌نامه بیمه‌‌های زندگی) مراحل بازنگری خود را درشورای عالی بیمه می‌گذراند و طرح پیشنهادی بیمه مرکزی برای ارزیابی کارشناسان روی میزپژوهشکده بیمه، انجمن‌‌های نمایندگان و کارگزاران بیمه و حتی سندیکای بیمه‌گران ایران قراردارد.
هرچند بیمه مرکزی دلایل افزایش سهم بیمه‌‌های زندگی را رویکرد بیمه مرکزی به توسعه بیمه‌‌های زندگی، افزایش رقابت شرکت‌های بیمه و حضور نمایندگان تخصصی و بازاریابان فروش بیمه عمر می‌داند، اما نکته قابل تامل آیین نامه پیشنهادی کاهش کارمزد نمایندگان فروش بیمه‌‌های عمرو سرمایه‌گذاری است.
سالیان سال فروشندگان بیمه‌‌های عمر و سرمایه‌گذاری معادل 30 درهزارسرمایه یا 75درصد حق بیمه سال اول هرکدام کمتر باشد را به عنوان کارمزد بین 3 تا 5 سال دریافت می‌کردند؛ این فرمول از رابطه مستقیم میزان حق بیمه و سرمایه بیمه‌نامه با میزان کارمزد حکایت دارد که درطرح پیشنهادی دچار تغییرات فاحشی شده و این رابطه قطع شده است.
به جرات می‌توان گفت، بیمه مرکزی برای مقابله و کنترل نمایندگان غیرحرفه‌ای که پس از دریافت کارمزد پس از 3سال اقدام به تشویق بیمه‌گذار به بازخرید بیمه‌نامه می‌کنند، تصمیم به اصلاح این بند آیین‌نامه گرفته است اما این پرسش مطرح می‌شود که برای برخورد با نمایندگان غیرحرفه‌ای باید دست نمایندگانی که سال‌‌ها دراین بخش فعال هستند را بست؟
آیا درصورت پرداخت کارمزد فروش بیمه‌نامه‌‌های عمر و سرمایه‌گذاری به صورت 10 درصد طی 10 سال مشکل بازخرید بیمه‌‌های عمرو سرمایه‌گذاری مرتفع می‌شود؟